vorige dag
home
Dinsdag werden we wakker en wordt er door de mensen van waterscouting Venlo een lekker bakje koffie gezet. Toen nog even wachten. En nog even wachten.... De cameraploeg van RTL-5 kan het niet vinden. Uiteindelijk zijn ze er toch en kunnen we vertrekken. Twee mensen van waterscouting Venlo varen met een bootje mee om later de RTL mensen weer mee terug te nemen. Er worden veel en leuke beelden gemaakt. Dat blijkt ook 's avonds wel in de uitzending. Alle reacties erop zijn dat het hele gave beelden waren. Als ze van boord stappen vaart de boot nog een paar rondjes om het vlot en worden er ongetwijfeld leuke shots gemaakt. Weer een belevenis. Het is wederom mooi weer dus de beelden zullen wel als Lui-Lekkkerland overkomen. De rest van de dag is al een heel stuk rustiger. We sukkelen met een gangetje van 5 kilometer over de Maas. De rivier waar we het twee jaar lang over hebben gehad. De indrukken hebben ons vermoeid. Her en der ligt de bemanning te slapen op het dek. Mentaal zijn we moe.... maar voldaan. Na 15 kilometer naderen we de sluis van Sambeek. Een grote sluis dus bellen we ons conform onze beschikking in. Een norse sluiswachter snauwt ons af dat dit niet de bedoeling is en dat voortaan de meldpaal gebruikt dient te worden. We beloven dat te doen...... de volgende keer???? We lachen. Overeengekomen wordt de rechter sluis te nemen. Wederom tussen grote vrachtschepen. We koersen stuurboordwal aanhoudend op de sluis af. De motoren draaien op volle toeren. De radio laat een lekker deuntje horen. Dan merkt Gerben op dat hij iets hoorde. Er wordt gas teruggenomen en de radio gaat uit. We zien de deuren van de sluis voor ons sluiten…. Wat nu??? Dan horen we het wel duidelijk. 'Dat vlot middensluis nemen.' Het roer omgooiend kunnen we nog net de goede kant van de muur passeren. We zijn geďrriteerd. We willen het goed doen en nu komen we raar uit. Nog net op tijd zijn we in de sluis. En jawel... daar wacht een nors kijkende sluiswachter ons op: 'Die vergunning van jullie. Kan ik die even zien?.' Trots halen wij onze beschikking te voorschijn. De man bekijkt hem. Maar leest hem volgens ons niet eens door. Na een minuut krijgen wij hem terug en loopt hij zonder iets te zeggen terug naar zijn domein. Netjes wachten wij op wat komen gaat. Rustig verlaten we de sluis op naar Gennep. Onderweg wordt het eten klaar gemaakt. In tegenstelling tot wat we eerder deden besluiten we de hele boel aan de kant te gooien en lekker met z'n allen te gaan eten. Even geen motoren meer en gezellig samen relaxen. Dan nog twee kilometer. In Gennep worden we door de jachthavenmeester ontvangen. Hij wijst ons een plek aan van zes meter vijftig. We kijken elkaar aan en zeggen stoer. 'Oke, we varen er even heen.' Frans grijpt het roer. En Gerben rent naar de boegmotor. We varen zeer beheerst het vak in. Aan beide kanten 2 centimeter en soepel in het vak. Alsjeblieft meneer! De jachthaven bestaat uit een vaste club mensen. De haven loopt uit en kijkt. Het zijn veelal gepensioneerde schippers, 'het grijze circuit'in vaktermen. Het voordeel van zo'n haven is dat je kan genieten van de luxe die zij biedt. We lopen een soort dijk op om naar het toilet te gaan. Bij de ingang hangt een bordje 'NETNAT'. We lachen en grappen over de mogelijke hygiëne daarbinnen. Dan spreekt de jachthavenmeester ons aan. Nee, zegt hij. Tot hier kwam het water in 1995. Stomverbaasd kijken wij achter om de dijk af de haven in. 'Dan moet de hele haven weggespoeld zijn', merken we op. 'Dat klopt ook', bevestigt hij, Het is werkelijk onvoorspelbaar hoe grillig die Maas kan zijn. Het ijs is gebroken en die avond wordt met de jachthaven mensen over onze tocht en de waterstanden gesproken. Dan nog een biertje en weer naar bed.
| vorige dag |
home
|
