vorige dag
home
Berg. Vroeg op. We hebben onze les gisteren wel geleerd. Vol goede moed verder. Het wordt een zware dag. Naar mate de Grensmaas verder wordt bevaren wordt deze breder en dieper. Motor kon worden bijgezet. Het gebied is geweldig mooi. De spanning glijdt van de gezichten.... Het gaat er op lijken dat het allemaal goed gaat komen. Opeens is daar weer een stroomversnelling. Alle hens aan dek en met onze afhouders wordt het vlot in bedwang gehouden. Vele malen hadden we het gedaan en we weten; Dit vlot kan een stootje hebben. Echter 's morgens 11:00 uur. We dobberen op de stroom mee. Het is doodstil. We genieten. Het vlot ligt recht en suizen met een behoorlijke snelheid de rivier af. Dan merkt Mark op: 'Een steen!' Uitwijken is geen optie meer. Snoeihard knallen we erop. De toren kraakt en buigt naar voren. Het vlot draai om zijn as. En dan..... liggen we vast. Muurvast. De rechtervoorzijde blijkt ruim een anderhalve meter omhoog te staan. Volledig op een steen. Iedereen is er van overtuigd dan we serieus vastzitten. Muurvast. In een razend tempo worden de opties uitgewisseld. Erno besluit het water in te gaan. Reddingsvest aan en inspecteren maar. Achter de steen licht en berg grind. Hier kan drie man op staan. Dennis en René komen erbij. Met z'n drieën duwen we na een half uur vlot tot grote verrassing los. En dan weten we het..... Deze tocht kan met dit team en dit vlot niet meer mislukken. Een klein stukje verderop zien we een Duits jachtje liggen. Het ligt zeker 30 meter van de waterkant. We verbazen ons, omdat hier niet gevaren mag worden. Later lezen we in de krant dat deze 'Robinson Crusoë' er al vanaf vrijdag ligt. Gelet op de weersvoorspellingen zal die het WK voetbal wel missen, grappen we nog. Vlak voor het einde van de Grensmaas krijgen we gezelschap van een aantal kanoërs. Zij loodsen ons door het laatste obstakel bij de brug van Maaseik. Al snel daarna is het echt over met de rust en komen de (veelal Duitse) speedboten ons hard voorbij suizen. De golven zijn bijna vervelend. Maar gelukkig zijn er toch nog wel een aantal boten zo sympathiek om wat gas terug te nemen. De golven die er zijn doorstaan we meer dan goed. Het vlot deint en buigt soepel mee op de golven. Geen enkele krijgt het voor elkaar om over het dek te slaan. En aan het gekraak van het hout en touw raken we gewend. Langs de kant liggen veel mensen te zonnen en op de terrasjes is het druk. Iedereen schiet naar binnen om fototoestellen en videocamera's te pakken. Het geeft een kick. Dan bijna aan het einde van de dag de volgende belevenis. We moeten een sluis door. De eerste in een reeks van zes. Hoe gaat dat. Wat doet dat met het vlot en raken we niemand. Eén jacht probeert voor te dringen. Zijn stuurmanskunsten zijn niet je van het. Bijna raakt zijn jacht ons vlot. Dankzij de betere stuurmanskwalitieten van Frans wordt een touché voorkomen. In de sluis is het druk. Veel pleziervaart en veel belangstelling op de kant. Weer worden er veel foto's gemaakt. De tocht door de sluis verloopt verder prima. En al snel komen we aan bij de steiger van de Beatrix groep in Roermond. Hier brengen we de tweede nacht door. Wel moet de keuken voor een groot deel opnieuw worden gebouwd. De knopen zijn losgewrikt in de golven en bij de klappen op de Grensmaas. We krijgen nog bezoek van een fotograaf van Dagblad de Limburger.
| vorige dag |
home
|
